«Η αγάπη ποτέ δεν έχει χρόνο, επειδή συνεχώς είναι απασχολημένη να σε πάρει πέρα από το χρόνο» Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Αυτή η ιστορία άρχισε πριν 45 χρόνια, όταν ο Θεός έστειλε κάποιον ν’ανάψει φωτιά σ’ ένα Παγετώνα. Ήταν ένας παγετώνας μεγάλος και όμορφος αλλά ωστόσο παγετώνας. Για έναν ορθολογιστή αυτό είναι το άκρον άωτον της ανοησίας (να βάλεις φωτιά στο νερό και ν’ αρχίσει να καίει) ενώ αυτό το πράγμα ένας τρελός το πιστεύει.
Οι αρχές του Παγετώνα ούτε που έδωσαν πολλή σημασία στον Τρελό. Βρήκε ο Άνθρωπός μας μια απόμερη γωνία στην άκρη του παγετώνα για να μην ενοχλεί κανένα. Έτσι ασχολούμενοι με την παγίωση του κράτους του παγετώνα άφησαν τον τρελό ήσυχο για πολλά χρόνια.
Όταν μετά από πολλά χρόνια τον θυμήθηκαν σκέφτηκαν να πάνε να δουν τι κάνει ο τρελός και η φωτιά του και τον επισκέφτηκαν. Φτάνοντας στην άκρη του παγετώνα όπου ο Τρελός είχε φτιάξει μια μικρή καλύβα με τη βοήθεια κάποιων νέων, έμειναν λίγο έκπληκτοι όταν είδαν τη φλόγα να καίει.
 

Καλό απόγευμα!!

 

Καλό απόγευμα!! Και μια που είναι φθινόπωρο και κάθε είδους σχολική χρονιά έχει αρχίσει... αντί ενός μπουκέτου λουλουδιών, ένα μπουκέτο καλοξυσμένων μολυβιών!!

 

Ο 'Ηλιος

Ε σεις στεριές και θάλασσες

τ' αμπέλια κι οι χρυσές ελιές

ακούτε τα χαμπέρια μου

μέσα στα μεσημέρια μου

«Σ' όλους τους τόπους κι αν γυρνώ

μόνον ετούτον αγαπώ!»

Από τη μέση του εγκρεμού

στη μέση του αλλού πελάγου

κόκκινα κίτρινα σπαρτά

νερά πράσινα κι άπατα

«Σ' όλους τους τόπους κι αν γυρνώ

μόνον ετούτον αγαπώ!»

Με τα μικρά χαμίνια του

καβάλα στα δελφίνια του

με τις κοπέλες τις γυμνές

που καίγονται στις αμμουδιές

με τους λοξάτους πετεινούς

και με τα κουκουρίκου τους!

Οδυσσέας Ελύτης

Σὲ περιμένω παντοῦ

Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,

μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.

Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.

Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται

νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.

Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.

Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,

θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.

Θὰ θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,

σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.

Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.

Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα, 

ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!

Τάσος Λειβαδίτης

Destiny...τς, τς, τς...

Τί πιότερο ζητᾶμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι;

Τί πιότερο ζητᾶμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι;

Ἕναν κόσμο, λέει,

πού δὲν θὰ μᾶς ποδοπατᾶνε τὰ ὄνειρα

πού  δὲ θὰ μᾶς γκρεμίζουν τὸ κατώφλι

πού θὰ κυριαρχεῖ ἡ ἀγάπη.. καὶ αὐτὴ

θὰ ὁρίζει τὰ βήματά μας...

     πού θὰ μποροῦμε νὰ χαμογελᾶμε

   μ’ ἕνα μεγάλο γέλιο, ὁλοστρόγγυλο, πλατὺ...

Νά..σὰν αὐτὸν τὸν ἥλιο ποὺ ἀνεβαίνει…!

                                             Τ. Λειβαδίτης 

Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο!

"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"

F. Dostoyevsky διά στόματος του πρίγκιπος Μίσκιν αναφερόμενος στην ομορφιά της παιδικής ψυχής. Πέντε λέξεις και 23 γράμματα για τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους. Γιατί όσο υπάρχουν παιδιά, αυτή η φανέρωση της αγάπης του Θεού επί της γης, μη φοβάστε! Όλα θα πάνε καλά!

Στα μικρά και μεγάλα παιδιά.