Οι μουσικές των ταξιδιών

   Ένα ταξίδι ,όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, μένει χαραγμένο στη μνήμη αλλά και στην καρδιά, μέσα από τις εικόνες, τις γεύσεις αλλά και τους ήχους, τις μουσικές που σε συντροφεύουν σε αυτό το ταξίδι..!
Έτσι κι αυτό το τραγούδι είναι μία από τις μουσικές που πρωτοάκουσα σε ένα πολύ ωραίο (υπέροχο θα έλεγα) ταξίδι μου στην Κέρκυρα..!
Ένα βράδυ παρέα με δυό καλές φίλες, κρασί, ζωντανή μουσική και παστιτσάδα παντού..!
Αφιερωμένο σε αυτές τις όμορφες στιγμές και σε όσες θα ζήσουμε όχι μόνο σε ταξίδια, αλλά και μέσα στην καθημερινότητα μας!..και φυσικά αφιερωμένο στις φίλες μου που ζήσαμε μαζί αυτό το ταξίδι και αυτή τη βραδιά!
  

           Χριστίνα Α.                       

Η κιβωτός του Νωε

O Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε:
Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη.

Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό.

Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό.. Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό.
Θυμήσου, είπε ο Κύριος,
Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο..

Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει.
Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;

Συγχώρεσε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ό,τι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα.

Πρώτα-πρώτα έπρεπε να πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό.
Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή.
Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας, βάρκες και σωσίβια.

Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου, γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία.
Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας.

Κάθε μέρα...

Κάθε μέρα συμβαίνουν από τοσοδούλικα έως γιγαντιαία πράγματα...!! Τόσα μα τόοοσα πολλά που ίσως να μη μπορεί ο 1,5 κιλά εγκέφαλός μας (αναρωτιέμαι άραγε αν το "ελαφρόμυαλος" βγήκε από αυτό...:-) ) να τα θυμάται ή να τους δώσει τη σημασία που θα έπρεπε...  

Μέρες κεντημένες με ατελείωτες στιγμές, λεπτά και ώρες...ανάμεσα σ' αυτές τις στιγμές όμως είναι κάτι στιγμούλες, μα κάτι στιγμούλες ευτυχίας που κάνουν την ψυχή να αναπνέει και την καρδιά να χαμογελάει!!! Και ερωτευόμαστε ξανά από την αρχή ό,τι κάνουμε, αυτόν τον κόσμο και όποιον άλλο!! Και χαμογελάμε περπατώντας στο δρόμο χωρίς λόγο και αιτία...:-) 

Επιστρέφουμε στον άνθρωπο, τον άνθρωπο του άνω θρώσκω...!! Και είναι τόσο αβάσταχτα όμορφη αυτή η επιστροφή κάθε φορά...!!!

Καληνύχτα!!

ΥΓ.